Yaktım Gemileri Şiiri - Fatih Eren

yaktım gemileri rüzgar bana küsmüş
dalagalar hırsını sahilden çıkarıyor
umrumda değil benim bahanem sensin
kaldı ki bu hayatın tutarsızlığı
yanıpta kül olacağını bile bile
hala neden yandığının sebebini bilmeyen bir ateşe benzer
mavi bir gülümseme gözlerimde
aklımda yoksun diyemem
kalbimdeki seni söküp atmadıkça
ellerin ellerime uzak
gözlerin kısık kısık bakarken bana
kendime yer arıyorum bu koca mavi denizde
oltanın ucuna takılan aptal bir balık gibi
bilmiyorum kendimi...
ya yem olup gidecem bu sensizlikte
yada yok işte senden sonrası
yaktım gemileri...
ne kadar yüzmeyi bilsemde
artık fazla kulaç atacak dermanım kalmadı
gözlerinin derin bakışlarından korktuğum kadar
bu sensiz hayatın
ne getirceğinden korkmadım
kendime bir borcum var
ben bu hayatta bütün acıları yaşadım
sanada mutluluklarımı bıraktım
dilerim ki benim mutluluklarımdan
sen de en büyük acıları yaşayasın