Yaktım Gemileri Şiiri - Ahmet Tulganer

Dönüşü olmayan yola girdim.
Gönlümün gemilerini yakıyorum,
Birer birer.
Dönmekte istemiyorum artık.
Bütün ümitler kararsın istiyorum.
Sökülsün yüreğimden, sıyrılıp aksın.
Ümidin kırıntısı kalmamalı içimde.
Yeter artık, çektiğim bu çile.

Olmuyor,
Yalan işte,
Her şeyin yalan senin.
Bakışın, sözlerin, hatta sen,
Her şeyin yalan senin.

Seni sevmek hataydı,
Geç anladım.
Hayatımın en büyük hatasısın sen.

Sevgimin büyüklüğünü göstermedim mi?
Fakat sana anlatamadım.
Yok aslında anlamadın.
Anlamak istemedin.
Bunu ancak çeken anlarmış.
Sen hiç anlamadın,
Çünkü sevmedin ki.

Yakıyorum işte, gemileri tek tek.
Kalmamalı en küçük ümit içimde.
Dönüşü olmamalı bu gidişin.
İşte bak gidiyorum ardıma bakmadan.
Artık dönmeyeceğim bu şehre.
Beni yaktığın gibi yaktım,
Bütün hayallerimi, ümitlerimi.

Tahmin edebiliyorum.
Artık mutlusundur.
Ama bil,
Son dileğim sen de çek,
Sen de yaşa aynı acıları.
Bil ki o zaman daha iyi anlayacaksın beni,
Kalpsiz, vicdansız…