Kan revan ızdıraplarımın, arifesindeyim bu gece
Karanlıklara emanet ettiğim, tüm sırlarımı getirin
Deşifre edeceğim, içimde ki en ağlak yerlerini
Yıktım köprüleri, yaktım aşkı, küllerinden doğsun diye
Suskun gecelerim de ay şahit, döktüğüm onca yaşlara
Sarsılıyorum, hiddet nöbetlerinde, gark oluyorum hıçkırıklara
Taşıyor bendinden sabır, şiddetlere meylediyorum istemeyerek
Yıktım köprüleri,yaktım aşkı, küllerinden doğsun diyerek
Bu son olsun dedikçe, gariban yalnızlığıma, yazdığım şiirler
Ağlanası halime, kalem asi gelirken, isyankar oluyor kelimeler
İçime çektiğim, sigara dumanında, bilmem kaçıncıydı geceler
Yıktım köprüleri, yaktım aşkı küllerinden doğsun diyerek
Gitmelerim geliyor içimden, ne varsa ardıma bakmadan
Asalak hatıralar sırıtıyor, beynimin en ücra yerlerinde
Birden, kabadayı oluyorum, çok kızıyorum kendime
Yıkıyorum köprüleri, yakıyorum aşkı küllerinden doğsun diye
08.08.2013
ilhan keskin
Kayıt Tarihi : 9.8.2013 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!