Yaktı gitti Şiiri - Mustafa Deniz

Buğulanmış gözleriyle
Aktı gitti emmim kızı
Acı veren sözleriyle
Yıktı gitti emmim kızı

Yaraladı beni sözü
Yüreğime saldı sızı
Kanayan yarama tuzu
Ekti gitti emmim kızı

Fena okudu canıma
Helal getirdi günüme
Çektiği derdi önüme
Döktü gitti emmim kızı

Dertleri üzdü derinden
Ağlayamadım arımdan
Çarpan kalbimi yerinden
Söktü gitti emmim kızı

Şahsıma saygı duyarak
Hayır, dua okuyarak
Sesine hasret koyarak
Yaktı gitti emmim kızı

Kâbus olan düşleriyle
Kurumuş gözyaşlarıyla
Çatık keman kaşlarıyla
Baktı gitti emmim kızı

İçerimde açtı yara
Öldürmeden kara yere
Bir değil oy yüz bin kere
Soktu gitti emmim kızı

Bırakmadı hiçbir ümit
Ne iz koydu nede kanıt
Gönlüm kapısına kilit
Taktı gitti emmim kızı

Deniz benim için zordu
Bir an sandım kalbim durdu
Helallik istedim verdi
Çekti gitti emmim kızı