Yaktı Beni Yokluğun Şiiri - Dursun Şahin

Selam olsun sana canım anneciğim
Kim bilir bizden ayrılırken nasıl da yandı yüreğin
Dünyada hiç kavuşamadık, ahrette bizi hiç ayırmayacak rabbim
Bitecek, bitecek annem benim sana,senin bana özlemin

Henüz iki üç yaşlarındaymışım,sen cennete uçarken
Anneciğim diye sarılıp öpemedim o mübarek elini
Yüreğin parçalanmıştır geride küçücük yavrularını bırakıp giderken
Hakkını helal et ne olur; biliyorum, en çok ben üzmüşümdür seni

Senin hasretinle,senin özleminle büyüdü minik yavrun
Hiç kimse,hiç bir şey dolduramadı yüreğimdeki boşluğunu
Her şeyden mahrum olmakmış annesizlik,yaktı beni yokluğun
Her gece hasretin kuşatıyor ruhumu,sadece annesizler anlar sana olan duygumu

Bazı insanlar görüyorum; çok üzmekteler annelerini
Onlar bilmiyorlar anneciğim! Annenin ve annesizliğin ne demek olduğunu
Sen yaşıyor olsaydın anneciğim sen! Kökünden koparıp atardım seni incitmeye teşebbüs edecek yüreği
Anne ben hep sen yanımdaymış gibi yaşıyor ve hiç kimseye belli ettirmemeye çalışıyorum yokluğunu

Annen çok iyi,örnek bir hanımdı diyorlar,senin için daima güzel sözler duyuyorum
Anne ben seni hiç görmedim, ama en çok seni seviyor ve en çok seni özlüyorum
Ninemden hep seni anlatmasını istiyor ve o seni anlattıkça kendimden geçiyorum
Sana layık bir evlat olabilmek için özen gösteriyor,bizi kavuşturması için rabbime bol,bol dua ediyorum

Ölüm bir son değil,bizim ayrılık acımızı dindirmeye ve herşeye kadir bizi yaradan
İyi ki ahret var… Ve elhamdülillah müslümanız, sana kavuşma ümidi ve heyecanı beni yaşatan
Kainatın efendisi buyuruyor ki ''kişi sevdiği ile beraberdir'' her an
İnşaallah vuslat yerimiz cennet,bunu bana defalarca müjdeliyor yüce kitabımız Kur'an