Yaksın yakacaksa Şiiri - İrem Aslan

Başka biri artık
Herkes başka gibi
Sahtelik rekor maratonunda
Gerçeklikte az kaldık

Lale sümbül boynu bükük
Üzgün papatyalar
Bahçemin yeşili karardığında
Ümitlerim de çöp artık

Hani sarmaşıklar gövdemi saran
Bu umut dedikleri damlalar
Hani sevinç gözyaşları idi
Gönülde mevsim hep sonbahar

Elimi tutan çocuk gülmüyor
Sevimli değil ona yaşlı amcalar
Dünyadan ayrılıyor gibi Kalbim
Buz tutmuş üstünde kan ağlar

O vakit indirmeden kapı çerçeveyi
Getirin yalnızlık kostümümü
Depresyon yeleğimi
Hassasiyetim katı kalplere denk geldi
Ovaladım içimde affetme isteğimi

Gözümün içine bakarak incitildiğiniz
Korkmadan yüzüme karşı üflediniz
Allah’ın üflediği ruha küfrettiniz
İçimde kocaman yerinizi un ufak ettiniz

Tebrikler dualar Arş-ı âlâ’ya
Yazık değil mi kıydınız bu cana
Karıncanın sesini duyan Rabbimiz
Götür beni hakkıyla çıkar semaya.

Genç mişim ölmeyi istemek nedir?
Çıkışıyor kirli ağzıyla, bana, bir bencil
Düşünüyorum bu değişik içim ne bilir
Sus diyorum dilime huyların efendisidir .

Bırak kuşandığım mutsuzluk beni sarsın
Dibin daha dibi yok bilir gönlüm uslanmasın
Yine sevip inanırmısım dünyada derseler
İnanırsam Rabbim cehenneminde yaksın…