Yakamoz Şiiri - Mahmut Tuğrul Ağsu

YAKAMOZ

Güneşin geceye teslim olduğu karartılar da,
gözde yansır Ay ışığı,
İçe dönük yaraların tesellisi namına.
Tecelli verir hayat,
Viran payına bin pürçük bölerken yüreği,
Dumana sarar puslu yüreğim,
Titrek ellerin uzandığı anason kokusuna.
Yitik kalan, sandalın salıncağında kaybolmuştur dalgalar.
Bilmem farkında mısın?
Senin olmadığın denizlerde,
Miras son vuslat busesini söndürür.
Güneşin solgunluğuna umman
Açar Yakamoz, vira sana doğru…
İşletir hüzün melodisini banttan,
Baştan trajedisi sana doğru,
Sondan bir başa doğru.
Gözlerim hüzünle,
Balıkların seremonisine ahenk, döker incileri
Açtırır bir yetmiş, beyazın demlendiği şarkıları
Vora alır sonrasında çığlıkların sardığı martı sesleri.
Uzak şehrin yetim haline vurur son tokat,
Uzak sahilden, kıyılara doğru sererken gururumu,
Son Yakamoz, bekler seni yüreğim.

Mahmut Tugrul AGSU
''Denizden gelir sevda,vurgun yemiş yüreğime''