Şulem Şiiri - Kara Osman Nalbant

Uzak yakın demem giderim çine
Menzile az kaldı, yaklaştım bine
Sevda ocağında, yer yoktur kine
İnsanım diyeni, yakmıyor Şulem

Külüm savrulunca közlerim bitti
Kahpe denen felek canıma yetti
Dilberim gülünü dermeden gitti
Giden arkasına, bakmıyor Şulem

Dünyayı verseler, eğilmez başım
Bir hızır uğrarsa, tükenmez aşım
Yanık yüreğimde, saklı gözyaşım
İçinde sen varsın çıkmıyor Şulem

Neşeli bir şey çal, derdimi deşme
Ne koyun ne kuzu yeşermiş eşme
Kuru selam verdim almadı çeşme
Kurnalar darılmış, akmıyor Şulem

Kara der uğraşma, değişmez sıra
Bin suçu bağışlar, bir yudum şıra
Bir can üflemezse, söner mi çıra
İnsanoğlu aşktan bıkmıyor Şulem