Yakmayın Ormanları Şiiri - Meziyet Ak

Yakmayın ne olur ormanları acımasızca,
Yok etmeyin umutlarımızı kıvılcımlarla.
Yüreğimiz yanıyor her bir ağaç yandığında,
Yok olur yüreklerimiz orman yangınlarında.

Gelin doğa yeşilliklerini yok etmeyelim,
Pikniklerde ihmalkârlıkşar sergilemeyelim.
Olursa ihmalkârlık eden bilinçlendirelim,
Daha çok orman sahalarını düzenleyelim.

Kolay yetişmez ağaçlar çocuk gibidirler,
Biçaredir onlar da sevgilerle büyürler.
Korumasız ve çaresizdir ve de ilgi beklerler,
Vicdanı olmayanlar ormanları hep katlederler.

Katledenleri ağaç yetiştirmeye mahkûm edelim,
Ceza vermek hapsetmek değildir bilelim,
Hapsederek daha fazla ödüllendirmeyelim,
Yaptığının suç olduğunu kabul ettirelim.

Her orman yangınında ciğerim parçalanıyor,
Yakanları ağaç yetiştirmeye mahkûm et diyor.
Yetiştirilen her bir ağaç mutluluklar saçıyor,
Ormanlar yandığında her şey yapaylaşıyor.

Duyun beni diyorum yok etmeyin ormanları,
Kuraklığa mahkûm etmeyelim bu güzelim dünyayı.
Yeşilliklerle ayakta durur her bir doğa olayı,
Sorumsuzluk yok ediyor tüm güzel duyguları.