Yakmalı Oğul. Şiiri - Mehmet Şahan

Tanındıkça sever insan birini,
Yüzünde ateşler yakmalı oğul!
Öz yandıkça siler kalbin kirini,
Özünde ateşler yakmalı oğul!

İster dolaşırsın istersen direk,
İster zehir sansın ister engerek!
İsterse suçlasın iletmen gerek,
Sözünde ateşler yakmalı oğul!

Erdiğini kana maruf ederken,
Ördüğünü cana arif ederken!
Gördüğünü bana tarif ederken,
Gözünde ateşler yakmalı oğul!

Bülbül eza çekse matem eylese,
Gülün ceza çekse hatem eylese! (*)
Gönül naza çekse sitem eylese,
Nazında ateşler yakmalı oğul!

Dolanan dünyaya fikri bilmeli,
Aslolan Mevlâ’ya zikri bilmeli!
Var olan her şeye şükrü bilmeli,
Azında ateşler yakmalı oğul!

Pîr-i Fanî der ki; postunu sürü,
Yedi yabancıyla, dost ile yürü!
Hakk’a inancıyla mest eyle körü,
İzinde ateşler yakmalı oğul!

(*) Hatem: kırılmış olan,