Yakmak İstedim Şiiri - Ölüler Konuşmaz

Aylar sonra ilk kez giydim,
Dolapta sakladığım,
O pembe kareli gömleği,
İlk günkü gibi ellerinin kokusu vardı.

Biranda fırtınalar koptu yüreğimde,
Şimşekler çaktı Yıldırımlar düştü,
Ummanlarda buldum kendimi,
Kalbim acıdı içim sızladı.

Kurumuş göz pınarlarımdan,
Kirli sakallı yanaklarıma doğru,
Yaşlar süzülürken,
Tutmadı dizlerim çözüldü,
Çöktüm olduğum yere.

Beklide sen o saatlerde,
Sıcacık yatağında yatıyordun
Bense hasretin özleminin,
Acısını gaz pedalında çıkarırcasına,
Düştüm yollara,

Dolaştım bir bir ANKARA sokaklarını,
İsyan ettim olmadığın bu şehre,
Bir bidon benzin döküp yakmak istedim,
Senin olmadığın bu şehri de kendimi de.