Yakma Lütfen Bendeni Şiiri - Merve Demircan

Zigot denen nesneden;
İnsan ettin beni sen!
Varken belki bin neden;
Eylemedin deni sen!

Madem edip merhamet;
Var eyledin sen beni!
Yine edip merhamet;
Yakma lütfen bendeni!

Ne it yaptın ne yılan!
Ne de yaptın bir sinek!
Dileseydin yayılan!
Yapar idin bir inek!

Verip ahsen bir suret;
Mümtaz kıldın cihanda!
Ona uygun bir siret;
Lütfeyledin şu handa!

Her organım bir değer;
Paha biçmek imkansız!
Vermeseydin sen eğer;
Ne yapardım izansız?

Akıl denen nimeti;
Sen bahşettin fakire!
Ona layık kameti;
İfa ettir hakire!

Öyle çok ki, ihsanın;
Tadat ile tükenmez!
Dini tamsa insanın;
Hamd etmeye üşenmez!

Şu verdiğin gözlere;
Göster Rabbim lütfunu!
Fem’den çıkan sözlere;
Mevzu olsun bu konu!

Ne kadar da yapsam gaf;
Silme benim ismimi!
Kusurumu edip af;
Yakma narda cismimi!

Benim suçum sınırlı!
Sende kerem sınırsız!
Burda yaptın onurlu;
Kılma orda onursuz!

Merve Demircan
26.11.2012-İzmir