Yokluğun bedeli gurbete çıktın,
Para kazanıp kavuşmak ahdım,
Çalılar türemiş vay kara bahtım,
Yakma Allah yeter dayanamıyom,
Al artık canımı ben duramıyom.
Bolluğun içinde zevklere dalmış,
Kem gözü bir ara yarime dalmış,
Vefasız paranın kurbanı olmuş,
Yakma allah yeter dayanamıyom,
Al artık canımı ben duramıyom.
Babası almış onca koyunu,
Anasının altın,ı çekmez boyunu,
Anam der bırak satlık soyunu,
Yakma allah yeter dayanamıyom,
Al artık canımı Ben duramıyom.
Sevdiğime vardım yüzüme bakmaz,
Sevinçten ayağı yerlere basmaz,
Bir insan bu kadar vefasız olmaz,
Yakma Allah yeter dayanamıyom,
Al artık canımı ben duramıyom.
Zeginin tabii işi çok olur
Garibim işin altında kalır
Kara toprak erken bağrına alır
Yakma Allah yeter dayanamıyom
Al artık canımı ben duramıyom
Kayıt Tarihi : 25.4.2006 20:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bakkal dükkanı iflas eden mustafa gurbete çıkar.Gurbete çıkmadan gönül verdiği kızla konuşup ikimizin düğün harçlığını kazanmak için gideceğini söyler ama o zamanlarda telefon olmadığından görüşme imkanı olmadığından sevinçle dönen mustafa yol üstünde kucağında bebekle gördüğü cananının bu dizelere lâyık görür.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!