Yaklaştıkça Kabir Denen Durağa

YAKLAŞTIKÇA KABİR DENEN DURAĞA

Yaklaştıkça kabir denen durağa
Korkularım katlandıkça katlanır
Yol alırken son sürat o uğrağa
Büyük küçük tüm veballer sırtlanır

Yok, korkunun hiç faydası sefere
Düşer yola mü’min müşrik kefere
Gidenleri gördüğüm de her kere
Ruh ürperir gafil gönül dertlenir.

Gizli bir el iter iken arkamdan
Kalp daralır türlü zandan evhamdan
Halas için cümle dertten ve gamdan
Manen bana bir an önce git denir.

Nefse sorsan arzu etmez ölmeyi
Zira yeğler gezip tozup gülmeyi
Öğütlesem ona teslim olmayı
O mutlaka öğüdümü bed sanır.

Sevemedim bu cihanı nedense
Şaşmaz fikrim şu mevzuda ne dense
Resul bile o âleme gidense
Nefis nasıl şu âlemi tek tanır!

Asıl vatan cennet denen yurt iken
Nasıl olmaz fani mekân bir diken?
Her bir beşer ona namzet fert iken
Ne hikmetse bu iş çokça atlanır?

Cihat ŞAHİN
20.05.2020-İZMİR