Yaklaştık Son Menzile; Yetim ve Öksüz...

Hayat; aksetti bize, hep çatık kaşlı...
Dert ve hüzün damıttı; her gece, gündüz...
Karlı, dumanlı başlı; yüz asır yaşlı
Hurdahaş aynalarda, ağlayan bir yüz...

Güvenliksiz, huzursuz, çetin savaşlı...
Ağır yük altında yol alış; gönülsüz...
Hep eğreti, kirâda, her dem telâşlı
Çok engeller atlattı; yokuş oldu düz...

Ele ziyafet çekti; etli, lavaşlı
Çok çeşitli taâma, lezzet kattı tuz...
Bizim soframız oldu hep yavan aşlı
Ve ihtar aldık: -''şükrediniz, gülünüz ''
''En iyisi, ölmeden evvel ölünüz ''...

Ey; parfümlü, makyajlı, sonsuz oynaşlı
Âfet dünyâ; neden anlamsız yüzünüz ? ! ...
Elin parmağında yüzük, safir taşlı
Bize gelince, beyhûde ömürsünüz? ...