Yaklaşmayın Şiiri - Taş İskele

Nasıl ulaşır,
İnsana rağmen,
Sevginin doruklarına insan?

Dönüp aynaya bakar,
Günahkar,
Keskince,
Dili sivri,
Özü eğri...

Her şeye rağmen,

Göz kırpar,
İlk insan,
Adem'mişçesine,

Kendine...

*
Noksan oluşunun farkındalığında,
Arar durur Havva'sını,
Tövbesi küfesinde,
Ömrünün kafesinde...

Havva'nın küfesinde ise
İlk günah...

Arananken,
Bulur arayanını,
Âdem'ini Havva...

Aşk olsun,
Tövbeler olsun,
Ki...

Yaklaşmayın...