Çok mu yaklaştık birbirimize, uzaklaşarak… çok.
Yalnızlıklarımızı getirerek ne çok yaklaştık birbirimize… ne çok.
Ne çok keder taşırmış yüreklerimiz, ne çok…
Kavgalarımızla dalaşırken çoğalmak isteyendi daha çok… yalnızlığımız.
Kazanan yine yalnızlığımız olacak. Ama bu kez
Bu kez,
zaferlerin en büyüğünü yüzlerimize haykıracak…
Kaybedenin olmadığı savaşı bitirmeden evlerimize yalnız başımıza,
Yalnız başımız önde yürüdük. Kahramanlarımızı alkışlarken içimizdeki kinlerimiz…
Ne çokmuş dağınık haykıran yalvartı seslerimiz.
Ne çok zavallıymışız diyemeden susturduklarında anladık;
Ne çokmuşuz kaybedenler…
Bir kitabe için kağıda göküldü gözyaşlarımız… uçuşarak kaçıştılar damlalar,
Kimselere göstermedik,
Gözyaşlarımızı emerken güneş…
Hakan KaradumanKayıt Tarihi : 30.5.2009 14:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!