Yaklaşıyor Geleceğim (taslak)

Seni yanında özlüyorum..
Birisinden bir şey isteyemem ama nereye kadar?
Cesaretimi kırıyorsun, tam adım atacakken sana,
Ne kadar cürretkarım yanında, görebiliyor musun?

Ölmeyi ne kadar çok istesem de senden uzak kaldığımda,
Lanet olsun, sen ölümden çok daha güzel geliyorsun.

Hayatımı tamamladım sayende, her şeyi yaşadım, her şeyden memnunum, hatta artık intihar edip hayatıma son verebilecek kadar doydum.

Her şeyi bitirip yine kendine ulaştığında anlıyorsun çabalarının sonucunda ne olup biteceğini.

Öyle böyle ilerlerken bir şekilde, umutlu umutsuz...
Bakıyorum da önüme, hiç sorduk mu biz neredeyiz?

Ruhumuz ikiye bölünmüş, iki cana yetmiş ve iki hayat oluşturmuş...
Birbirini arar bir döngüde trajik bir şekilde yolunu kaybetmiş,
En son yine şans eseri birbiri ile bütünleşen birer ruh parçasıyız...
Kendimiziz ikimiz de, her şeyden uzak birbirine yakın.

Her an yaşıyoruz, her an ölüyüz saniyesinde...
Bir bakıyorsun ki gözlerinin önünde canlanıyor hayat.
Halüsinasyon ile beliriyor anılarının son kareleri...
Öyle trajik ki görmek yerine sadece bakmayı tercih ediyorsun...

Her geçen gün daha da geç kalıyor gibiyim, ölüme yaklaşırken...
Sensiz geçen vaktimde bile seni düşünmekten ötesini yapamıyorum.
Ne yaralarım var sarılacak bağlasan halatla tutmaz, yaksan lav ile durmaz kanım.
Aktıkça vücudumdan, aktığı kadar doldursan bitmez,
sardığında yetmez yarım.

Bir hayaldeyim fakat memnun değilsem orada,
Uzatsam elimi sana gerçekliğe dokunabilir miyim?
Sormaya devam etsem seni öğrenmek için sana,
Nacizane isteğim, o sakındığım ellerini tutabilir miyim?

Mucizevi bir yazıda yer alsan, ilham kaynağı olsan,
Düşünse biri seni, seni tanıdığından çok anlatsa...
Yaşasa seni, senin kendi hayatını yaşadığından çok,
Haksızlık etmeyi sana bu kadar istese bencil midir?

Ne anla, ne anlat, ne iste, ne reddet...
Yap, yapma veya onu bunu geç her şeyden öte,
Muhteşemliğini kanıtla ki efsanalerin yerine geç,
Adımın, anlamından çok büyük olsun maneviyatında.

Ne uzun yola girdik hep beraberiz anılarımızla,
Etrafımızda sahneler, şov yapıyor bütün insanlar...
Seyirci olarak yerimizi almışız ama haberimiz yok,
En son gösteri bizim üzerimizde başlayacak.

Nasıl bitirsem, tahmin etmesi zor, bitmemeli belki...
Çeliştikçe daha da ürüyor kelimeler içimde.
Bakıyorum ki çoğaldıkça bir anlamı kalmıyor.
Ben de temelindeki en anlamlı olanı çekiyorum,
Üreten, ilham kaynağı, öz, amaç hatta hayat...
Orada belli başlı sadece senin ismini görüyorum.
Herkes kazanmak için bir şeylerden vazgeçerken,
Her şeyi geçtim ben...
Senin için senden vazgeçiyorum...