Yaklaşan Zaman Şiiri - Necati Ülker

Ey yar,
Ne kaparsın perdeleri boşuna,
Çek panjurlarınıda çek,
Nereye gidersen git,
Ben seni yine bulurum.
Sen karşımda değil kalbimdesin,
Sineme sarmışım seni,
Kurtaramazsın pençenden beni,
Unutmaki benimde canım var,
Ne zaman vucudum toprak molur,
Göç ederim dünyadan,
Belki kurtulursun,
O an istersen siyah giysilerini giy,
Aç perdelerini kapama panjurlarnı,
Serbestce dolaş sokaklarda yapayalnız,
Demir parmaklıklarda lüszumsuz kalır,
Zaten kan tükürüyorum,
Göç etme zamanım yaklaştı sanırım,
Rengim soldu aynalar öyle söylüyor,
Gözlerim hep ağlamaklı,
Elveda diyorum istemeden hayata,
Belki bu gün,
Kapınızın önünden kalabalık bir kitle geçecek,
Sanmaki düğün alayı.
Islak mendillerle takip edenler.
Sevincinden değil,
Senin gaddarlığındandır,
Ama ben aradığını alamadan,
Göç eden insan,
Giymişsen siyah giysilerini sende gel,
Göç ettiğim diyara,
Vede gelirken bir tek gül al,
Oradaki evimin damına koy,
Ben zamansız bir an çıkar severim onu,
Böyle bitmemeliydi,
Ey yar…
Aşkımızın sonu.