Yakıyorum - İnisiyasyon

Yakıyorum kendimi
Çürümüş güzel bir köşkü yakar gibi
Sarhoş ıslığında gölgelerin
Aç bir çocuğun ıssız kemiklerinde
Benim duyulmamış bir şarkım vardı
Elleri şeytanın yakasından düşüyor dünyanın
Ayakları kesiliyor güzellik yolundan
Başka şarkıları tıkadılar kulaklarıma sonra, zorla,
Aç bir köpeğin ıssız gözlerinden üşüdüm
Beyaza sağır bir kar yağıyor şimdi ömrüme
Yankısız soğuk duvarların içinde hıçkırıklar yumak yumak
Kedileri kaçırtan beş para etmez ciğerleri
Boşluğa dolmuş hava diye solunan utancın

Başaklar susturuldu
Barkot gürültüsü şimdi her tanede
Ve her şeyde bir paha
Vebalanmış bir ortaçağ şehriyim
Yakıyorum beni oluşturan bütün benleri
Kendi hükmümú verdim ben de sağırım
Kelle uçuran giyotin satırları gibi ağırım
Çok kafalarım benden ayrıldı
Döndü ve yuvarlandı

Dır dır edenlerim oluyor diretenlerim direnenlerim, drenajlarım, patinajlarım,
Kiliselere kitleyip yakıyorum
Ne kadar varsa benden, hepsini
Kendi kendimi boşalttım boşluğa, oysa,
Bir şarjõr dolusuydum karanliğimin alnına
Kendimi kendim de duymuyorum
Artık dünyayı da sizi de
Barkotları da

döndürün çelişki çarklarınızı
dünyanın tüm yeni çatıları uçtu benim gözümde
yakıyorum kendimi,
serpilmiş gürbüz bir tarlayı yakar gibi
benim gözümde yangın,
dumanı hayallerim, desenlerim, nakışlarım, ben düşümü güzellikle oyaladım renk renk,
hayat ise kalbimi oyalıyormuş meğer hep sökülüp durdu ne düşündüysem ulu saflık uğruna,

inanma kalbinin kasnağına,
aslolan feleğin çemberindeki yazma,
diyesim var yakıyorum kendimi

canımın ipliğini kaderin iğnesinden geçirip dikiyorum yırtığını ruhumun
her şafakla yeniden sökülüyor, yoruldum,

her dem ergen isyanımın bakir ateşinde
yoruldum yakıyorum kendimi,
annemin kutsal kızlık küllerine özenip,
yakıyorum kendimi temiz tüllerine karışıp,
annemin gelinliği, tertemiz bir nedendi bana,
saf alevler yıkasın beni, su da kirlendi,
Saflığın soylu evi beyazdı, ala boyandı,
Çatılar kiremiti, bacalar dumanı yadsıdı,
Bu dünyada beni karşılıksız,
bir annem kutsadı.

beni avare terzi yerine koyan tanrı!
iplik de senin, iğne de , öyle mi? felek de senin, çember de senin, yazma da,
oya da, öyle mi?

ama isyan benim, istenç benim,
beni kendinden ayırıp, beni de başka eden
yine sendin. yakıyorum kendimi bütün dallarımı, köklerimi. yağma görüp satılmış, söndürülmüş, uzanınca hayale gövde gövde sökülmüş, kurumuş ve rüyasız ağaçlar dolu tenimi yakıyorum kendimi, kendimi kendimden boşaltıp çürümüş güzel bir köşkü yakar gibi, kayıtsız, aç bir çocuğun ıslığında vakur ve bütün şarkılarına onların sağır,

Yakıyorum kendimi,
ve safça
safça yakıyorum kendimi
Bir dünya dolusu kül
Değil mi dönüp duran bu devran

Toprak toprağa,
Küller küllere,
Toz toza.*

İnisiyasyon
*Yeni Ahit/Yaratılış

(Alarga Dergisi 2.Sayı)