Yakıyor Şiiri - Kemal Berk

Yakıyor
Bulutlar kararmış gelirken,
Gök gürlerken, hırsından kudurmuş gibi
Düşen yağmur taneleri, yüzüme vururken
Yüreğimdeki yarıklara giriyor
Öyle acı veriyor ki, gözlerimden dökülen yaş
Yanağımdan sızarak
Dudağımın tadını, tuzlu deniz yaparken
Yıllar boyu damağımı yakıyor
*
Ağlarken,
Göz göze, geldiğimde
Gözlerinin derinliğinde, hayallere dalarım
O an
Açılsın isterim ağızlar, parlasın tüm güzel gözler
Yeri göğü inletsin
Saçılsın gülücükler
Bulutlardan dökülsün, sevinç gözyaşları
Süzülen damlacıklar,
Dudağıma değdikce,
Arının peteğinde toplanan bal gibi
Damağında tadı kalırken, ciğerimi yakıyor
*
Bilemedim gençlikte
Ne iş, nede aş yapmayı
Hep hazıra konduk, alışırken beleşe
Bir işi becermeden,
Alim olmaya karar vermiş gibi
Nasılda zalim olup, zulümleri ettiler
Önce kendine, sonra milletime
Ne edep bildiler, nede bir haya
Nasıl sevmişler insanı, anladım şu dünyada
Koydular fokurdayan kazanın içine
Kaynattıkça kaynattılar,
Kimi bizleri kart bulsa da
Beleşe alışanlar, yedikçe şaşırıyorlardı lezzetimize
Bunların haline bakıp bakıp gülerken
Döküldü gözlerimden yaşım
Nasılda hoşlarına gitmişti,
Hem tadımız, hemde boğazlarında kalışımız
Yıllarca gözleri patlarcasına bakarlarken
Tadımız tuzumuz damaklarını yakıyor

Kemal'eren Kemal Berk ..
17.8.2021