Yakışmıyorum Şiiri - Mehmet Nevzat Tatlıdıl

Yakışmadığım bir yerdeymişim gibi bugün de
Her şehir bana yabancı her şehir benden uzak
Uyumsuz iki renk iki insan söz ve müzik gibi
Bazen de alnımdaki çizgiler kadar yakışmıyorum yüzüme...

Gözüme girsem saklansam orda
Değerli olsam kirpiklerimin ucundan düşerken
Kitaplar değil meydan okumak isterdim hayata
Haykırmak avazım çıktığı kadar...

Ahenksiz ruhumun sesi
Gönül tellerim akortsuz
Yorgunum bitkinim atalet yataģında uykusuz
Söylemediklerim var söyleyemediklerime
Susmak geliyor içimden...

İnsan garip insan tuhaf  
Çelişkidir  insan
Unutur unutmamak istediklerini
Dinler dinlemek istemediklerini
Çözdüğünü sanır çözmemiştir aslında
Bilir bilmek......

Öyleyim işte tuhafım ve yakışmıyorum
Aynalar da yakışmıyor duvarlarıma
Saatleri kırsam bu şehrin bütün saatlerini
Düzelir mi? şu bozulmuş günler.....

29.04.2020
M.N.T