Yakışıklı,Yaşayan Efsane Şiiri - Yaşar S ...

Dik başlı efsane yiğidi gördüm.
Sıradan kalıpları yıkan,küçük başı.
Yiğidi öldürüp,hakkını alan,tek gaşı.
Her gittiği yerde,guguk kuşu gibi seslenen.
Devre,devre deyip gönlünce eğlenen.
Bakışlarıyla bulunduğu yeri titreten.
Bir seslenip,bin laf işiten.
O,karanlıkların prensi.
O,gecenin uslanmaz çocuğu.
O,facebooktaki oyun katili.
Kıl gibi yapışıp,çıkmayan tek insan.
O,bu diyarların para babası.
Biriktirip de harcamasını bilmeyen.
Harcasa da,ne aldığını beceremeyen.
İkide bir küçük der durur.
Gelen giden,ne oluyor yav,diye seslenirken.
Yoksa da o küçük,varsa da o küçük.
Akşam olunca çıkmaz yuvasından.
Yellendirir küçüğünü,sağım solum sobe.
Laptobuna geçti mi,bırakmaz elinden küçüğünü.
Gitse de facebook,gelse de facebook.
Öğlen istirahatlerin,uslanmaz çocuğu.
Giyer donunu,bizlere göstermek için.
Ama,yapmayı bilmez kimseye yamukluk.
Kızarsa,kaşlarını çatar,bizlere.
İnsanlık öğretir çömezlere.
Daha da kızarsa,verir küsküyü çömezlere.
Yufka yüreği,paslanmadan gitmek ister diyardan.
Bebeğini özler,nedese mutlu.
Anlaşılması güç işlerin,dinamik gumandanı.
Kimsenin aklına gelmeyen,parazitlerin adamı.
Ömür biter,dert biter,ama o,bitmez tükenmez usanmaz.
Derdimizin dert ortağı ondadır.
O,dakımların,dakım gumandanıdır.
Onun adı,yalakalığın adı…Desemde inanmayın.
Verdimi ayarı,yürekler acısı.
Kaçamakların,esrarengiz adamı,küçük.
Eveet…
Sözün bittiği yerde adı var.
Nedese tadı var.
Bitirelim artık küçüğün şiirini.
Biliniz ki,siz dinleyen dostlar.
Onun adı var…Oktay Küçük.