Yakıp Da Gittin Şiiri - Gülüzar Bayraktar

Gönlümü yakıp gittin
Umutlarımı kırıp gittin
Sen de bulmuştum aşkı
Aklımı çalıp da gittin
Neden anlamadın beni
Sevmedin ki sanki
Ah keşke yanımda olsan
Kollarımda seni sarsam
Öpsem öpsem bir daha öpsem
Hani güzelindim senin
Hani çok şekerdim
Bana söylediğinde ayrılmayı
Sanki bir yalandı bir rüyaydı
Son kez gözlerimiz bakışırken
Belki de şaşırdın ağlamadığıma
Ama ağlamaktan beter oldum
Kahroldum mahvoldum
İçimde yangının gönlümde vurgunun
Sana koşmak istedim
Boynuna sarılmak,
Sana bağırmayı denedim ama
O an aklım durdu, dilim sustu
Gözlerindeki bakış eritti yüreğimi
Kaldı yüreğimde ince bir sızı şimdi
Nerede hata yaptım nerede kusur
Ne çabuk sıkıldın ne kolay unuttun
Kendince engeller yarattın
Zorluklara yenik düştün
Benim yazımda aşkta gurur yoktur
İster beni küçümse istersen yücelt
İşte söylüyorum; seni...
Seni seviyorum
Hala unutamadım, unutamam seni
Sarmaş dolaş olduğumuz o yerler
Elele gözgöze oturduğumuz o yerler
Geçerken gözlerime yaş dolar
Kalbim kan ağlar
Ateşin gönlümde hala yanar
Seni arzular gönlüm seni özlerim
Ah o güzel yüzünü,sesini
Ah o yakıcı bakışlarını,nefesini...
Gel ne olursun bana gel
Yangın gönlüme bir damlanı ver
Seninle beraber yaşadığım anları
O heyecan dolu anları
Unutmak mümkün mü söyle
Böyle sevgiliyi böyle bir aşkı
Gel bana bir umut ver
Sensiz bırakma beni tekrar
Sar birazcık seviyorsan eğer!