Yakıntı Şiiri - Ahmet Aktaş

Bir kere
Dili amana getirilmiş içimin hezimet şivesi
Sen,zamanlı zamansız
Zehirlersen zehir zümrelerimi
Ne çıkar

Ne çıkar
Ölet bir can mı bedenimden
Hayır
Zaten karamsı döşemidir bakışlarım olsan da
Hani olmasan da bu müstesna

Yaşım ölümden genç
Günhar yamacında gün geçtikçe
Gençleşir yaşam ömrümün ayasında
Hani sen olmasan da
Yaşarım galiba

Şimdi nefesi kör düğüm
Soyut bir yumruk gibi soluduğum içimden
Gel ve al cesedini
Hadi gel,gel ve al diyorum
Nakşı yanmış küllü,loşlu zamanımdan
Yüzüme perver sırtının yakıntı ibrelerini

Hakikati bilememişim,körmüşüm
Ve bu son söylençlerimde körmüşlügüne olsun
Evelce evelce bu belliydi zaten
Ödem toplatan ötelerde duruşun

Ardından en çok
Melül melül dökülüşünü izlerim
Asalı bir karanlığa yaslanmış gölgemin
Penceremin karanlığına çarpan
Kör yarasalarla söyleşirim en çok ne çıkar
Sen git git ve sal ölüm keskisi nefesini
Azar azar yontunan taşlara tapan kör insanların nefesine

En çok ardında
Kapı gıcırtısızlıkların ardında
Süretimi dökerim apak aynanın karanlık sığınağına
Zaman en çok
Dişini biler bilediği kadar
Gamgahar ömrümün ayasına
Sen git
Nefesi kör düğüm
Soyut bir yumruk gibi solurum
Ne çıkar

2006