Yakınma Şiiri - Kamil Karasu

Gel gör, ki ağla biraz yüreğimde nicesin
Bir harabedesin ki baykuşların öttüğü
Rüyalarım karartan bir simsiyah gecesin
Tüm umutsuzlukların şafakla bir söktüğü

Kesilmiş ki nasibim mutluluklardan yana,
Acılar, kobra sanki uyanan, fecirle bir
Ölmektense bin kere, özlemle yana yana
Süsler oldu rüyamı sensiz, aşksız bir kabir...

Sormayın dostlar sakın neden böyleyim diye
Bu bir ebedi meşhul bir çözümsüz bilmece
Güneş neden doğarsa, ateş yakarsa niye
Ben de bekler dururum, değişmez kaderimce..

01.05.1961