Tanrım, kabahatım açık:
Ben insanlara inandım.
Onlarda Sen'den bir ışık,
Yahut bir gölge var sandım.
Nerden anlar, ne bilirdim,
Çamur varmış cevherinde!
Nasıl düşünebilirdim,
Bunu Sen'in eserinde?
İnansam da, aldansam da,
Hepsi bir kapıya çıkar;
Benim kalbimde, kafamda
Yalnız senin ateşin var.
Kulun olmak gururundan
Başka nedir ki kusurum?
Aydınlanarak nurundan
Karanlıkta görüyorum.
Kayıt Tarihi : 20.5.2015 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)