Dipsiz kuyuların dibinde bekliyorum
Beni iten sendin, düşmeye yeltenen ben
Esmek istemeyen bir meltem gibiyim
Işığı gördükçe kapanıyor gözlerim
İçim içime sığımıyor, sen varsın içimde
Duvarlar üzerime geldikçe, yürürüm üzerlerine
İntiharsa bu her dem günah soluyorum
Yosunlu kayaları bile ürkütüyorum
Adımı seslenenler yankılara maruz kalıyor
Onlar ümidi kestikçe mutlu oluyorum
Dipsiz kuyuların dibinde ölümü bekliyorum...
Kayıt Tarihi : 22.11.2014 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!