Yakındır Kıyamet Şiiri - Zülfikar İz

Yakıcı bir şubat soğuğuydu, geldiler,
Yalanları ile akılları çeldiler,
Bu vatanın evlatlarına benzerlerken,
Öğrendik ki kolları dışarda eldiler...

Zaman geçtikçe çıktı ortaya halleri,
Kuruttular gülistandaki tüm gülleri,
Lağım saçıyordu, yalan dolan dilleri,
Kökü dışarda olan acem dölleri...

Temmuz sıcağını, ayaza döndürdüler,
Nur saçan masum ocakları söndürdüler,
İftiralarla kardeşleri böldürdüler,
Allah diyerek, Ehli Beyt-i öldürdüler...

Tüm aslanları, sırtlanlara ezdirdiler,
Bir vatanı, kör topala teslim ettiler,
Haram lokma demediler, tek tek yediler,
Hayinlikleri ile tam bir yezittiler...

Milletin gözüne baka baka çaldılar,
Dünya imtihanında sınıfta kaldılar,
Andaval yığın, ayaklarında naldılar,
Ah bilseler keşke, ne kadarda maldılar...

ZÜLFİKARIM dert etme yakındır kıyamet,
Yoklukta öğrenir hakikatı bu millet,
İşte o zaman arttıkça artacak nefret,
Zulmün hesabı sorulacak tek tek elbet...