senden önce,
gönül zifiri bir karanlıktı...
sönüktü bütün umut ışıkları...
duymazdı kimse çığlıkları.
koskoca evren, bir ben, bir de yalnızlık...
sonra sen geldin....
öyle bir gelişle geldin ki...
yarınlara büşra oldun..
umut oldun...
huzuru müjdeleyen tebessüm...
ve ben;
gözlerinin dipsiz kuyularına hapsoldum..
tutuldum,
yok oldum,
sende kaldım...
ve şimdi korku...
bana, beni geri vermenin korkusu...
geride bir yığın kül bırakmanın korkusu...
ne haldedir diye dönüp bakmayacağın bir korku...
ey sevgili!
gönül iklimim kupkuru...
kurak toprak misali yağmura hasret...
su sen,
yağmur sen,
derman sen...
hersey, heryer sen...
ille de sen...
06.09.2013 - istanbul
Süleyman YıldızımKayıt Tarihi : 8.9.2013 19:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Süleyman Yıldızım](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/09/08/yakindaki-yalnizlik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!