Yakın uzak tuzaklara.

Bazen gözün bulanır uzağındakini seçemezsin
Bazen gönlün daralır yakınındakini göremezsin
Kendinle mesafeni bilecek dengeli gideceksin...
Bir bakmışsın en ummadığın bir zamanda
Korktuğun tuzaklar kalkmış yakın olmuş uzaklar
Kolaylaşmış aşılmaz sandığın nice sarp dağlar!
Şaşırıp da sorgulamazsan “Niye diye rahatlayınca
Koy verirsin haliyle tüm yelkenlerini suya
Haliyle tesadüflere bel bağlayınca hayatta
Yaz günü beklenmezken kopan bir fırtınada
Tersine dönüverecek gibi olunca şemsiyen
Ufak ufak uzar yakınındakiler çok uzaklara...
Öyle mevsim baharmış yazmış demeyecek
Önce haddini sonra duracağın yeri bileceksin;
Önce kendine; haddini, duracağın yeri bildireceksin!
Arada şımart kendini ama abartıp tepene de çıkartma
Ne o öyle? Her emrine amade hep elinin altında!
O kadar kolay ve hep hazır olunca ortalarda
Bir de bakmışsın sen dalıp giderken uzaklara
Ummadığın yakınlıkta kuruluvermiş tuzaklarla
Çantada Keklik olmuş dolanırsın sonra yan tarafta
Dümdüz ovada sayarken ayları yılları ardı ardına…

Yılmaz BEKTAŞ