Yakın Sayılır Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Ağlayıp durma gülüm her derde bi çare var
Sen küçüksün ben büyük aramızda dara var
Bıçaklanmış dallarım güllerimde yara var
Gövdemdeki kesikler öze yakın sayılır

Alışkın değilim ben, forsun kıyaklarına,
Mecbur muydu yüreğim, aşkın uyaklarına?
Savruldum rüzgarında, düştüm ayaklarına,
Eğildiğim önünde, dize yakın sayılır.

Yağmurunla yuğ beni, suyunda yıkar gibi,
Kürek kürek toprağı, üstüme döker gibi,
Bıraktın ellerimi, ateşten çeker gibi,
Şimdi ıssız yüreğim, buza yakın sayılır.

Hallerini sakındım, ne der diye cemiyet,
Sevgin halis olsaydı, değişmezdi bu niyet,
Ne dostluk baki kaldı, nede bir samimiyet,
Sen diye konuştuğum, size yakın sayılır.

Bülbül ister miydi, hiç ayrılmayı gülünden?
Olacaksa amenna, hicap bulsun dilinden,
Seve seve öleyim, gelecekse elinden,
Benim şu can çekişim, haza yakın sayılır.

Sevda aşktan ibaret, akar gider zamana,
Bu gönül sevmeseydi ,gelir miydi imana?
Ateşi içindedir, bakma tüten dumana,
Kor olmuş şu yüreğim, köze yakın sayılır.

Ayrılık bir hataydı, seni bu kez yanıltmam,
Gözüm gibi bakarım, güllerini kurutmam,
Yüzünü unuturum, kirpiğini unutmam,
Hep takılıp kaldığım, göze yakın sayılır.

Anladım Kahıroğlan, hayat zor bir pazarmış,
Yaşayan bir ölüye, taze mezar kazılmış,
Yetmiş diye söylenmiş, seksen diye yazılmış,
Sen olan şu tek derdim, yüze yakın sayılır.