Yakın Gel Şiiri - Gürel Sürücü

XI

ayakta durma, yakın gel!
uçur saçlarını
o
Hazar dağının doruklarında sıraya giren adsız rüzgârlarla
çiçeklerimize damla akıtmayan eskimiş
şişman bulutlarına yakarıyorum!
yüzümü dönerek gök/maviye
yağmur dualarını da tanımıyor yarattığın tanrılar
işte orada hayalin eridikçe teninden fışkıran
kar sularına karışmış terini içiyorum
tuzlardan ayıklayarak
içiyorum narçiçeğim
eğilip de şu dişi günün son ışıklarına varıp
doludizgin, günbatımının atlara göz kırptığı
dağ yamaçlarında içiyorum