Yakın Dur da, Düşlerime Karış Artık

Gecenin bağrında dans eden rakkase oldu düşler ve rüzgâr yaprakları okşuyor narin elleriyle. Gün batımının göğsünden kopan bir kızıllıkta sacları salınan kadının. Ellerini izliyorum öylece oturup.

Seyyaha donuyor ruhum arzda. Bir yıldızların kanatlarında soluklanır bu can, bir alev alev olmuş bir çift gözde. Ask düşmüş yeryüzüne bu gece.

Kaçaklar sokaklarda sevda çalmanın çabasında, kimsesizlikleri icin...

İssiz kalmış yürekler gecenin dumanına bulanıyor. Ellerim eriyor bir zaman sonra, sana karışıyorum sevgili uzaktan uzağa.

Mırıldanıyorum bildiğim tüm isimlerini. Kulağına üflüyorum o eşsiz gecenin tütsü kokulu nefesini.

Yakın dur da, düşlerime karış artık. Gecenin ve günün üstünü örten yıldızım ol. Sonra, gitmeyecek gibi gel ve ben ol.

Ben ol ki; sensizlik düşmesin ne güne ne de düşlere...