Yakın Doğu Uzak Batı Şiiri - Atalay Yağmur

Asırlık aynaların arkasında bir hüzün fırtınasına kaptırdık saçlarımızı
Yeminlerimiz, yakarışlarımız ruhumuzu bulutların arasından gün yüzüne çıkaramıyor.
Dalgalı, savruk, belki de yalnız, her katmanında gökyüzünün…
Ben, biz, kim bilir cümle alem, mahşeri kucaklayacağız.
***
Çocuklar yüzlerinde ki tebessümü kopan fırtınaya kaptırıp,
Ruhlarını yanlarından ayırmadan, aynaların önünde ki ormanlarda
Doğal yollarla yetişmiş mantarlardan zehirlenmemek için
Üstüne basıp geçecekler en güzellerinin.
***
Umut yeminleri arklara düşecek, gene de aklanmayacak yüzlerinde ki kir
Belki bir ihtiyarın ak saçları bağ olacak, kim bilir bir Zerdüşt kâhininin sarı dişleri ısıracak,
Bütün düşlerimizi.
Bizse arkasından bakarken en büyük günün, önünde yuvarlanıyor olacak hakları yetimin.
***
Yumrukları balyoz olamayacak beşikte ninnisi çalınmış bebeklerin.
Gözlerinde ki aydınlık hu diyen dervişlerin koynunda nefessiz kalacak.
Bir yudum su, bir bardak kola, kürünler dolusu şarap, içilmeden bekleyecek bebeklerin büyümelerini.
Bir akşam, bir öğlen, bir ikindi, bir yatsı, bir sabah yorgunlara sonsuz mola verilecek.
***
Beş vakit namaz, beş vakit ezan, minare gölgesinde serinlik, cami avlusunda petrol.
Telaşa gerek yok, yüce dağları aşan rüzgâr, fırtınanın direksiyonuna hakim
Her yiğide biçilmiş bir rol var, her köşeye uzanan mümin bir kol.
Bizse asırlık aynaların cilveli görüntüsüne kaptırdık her şeyimizi…