Yakın Şiiri - Eray Mutlu

Sıradan bir rutin işliyordu sıraların üstünde
Kapı açıldı koridora bakan
Ve gözlerimi kaçırıyordum olandan
Görene dek onu
Kıvırçık saçları dokunur narin omuzlarına,
Kömürün ateşi gördüğü andaki parlama
Ve gözlerimin kısım kısım kısılması,
maddesel dünyada uzak olmayana bakarken
Sesler geliyor kulağıma
Oradan değil buradan
Kahkahalar yükseliyor gözlerimin önünde
Ve başı asilce şahlanıyor onun
Güveler büyürken dışarıda ve akarken ırmaklar
Hasretini çekiyor, onun, gözlerim
Ve nüfuz ediyor korkusu yalnızlığın
Etrafımda insanlar ve diğer insanlar
Ciğerlerimi doldurmadıkça onun kokusu
Ne faydası var ki insanların ve diğer insanların
Her eve güneş gerekir dikmek için laleleri ve gülleri
Ve her eve de insanlar gerekir beraberce yaşayacak
Aynı her ozana gerektiği gibi lavtası, kralları ağlatacak şarkılar yazması için
Ve lerden birkaç demet daha
Ay yükselirken göğe
Yıldızlar dans eder kara kadifede
Ben sesini özlerim hala,