Yakın Şiiri - Ergün Keleş 3

Gecem ayrı gündüzüm ayrı kumsal
Toprağımı süsledim
elimde bir avuç toprak
İçim ayrı gürültü dışım pervasız çocuk
Gırtlağımda hasretin sağanak adımları
Saçlarımı okşadım
Saçlarım ıslak

Saygıdeğer boşluğumu fethetmek için
ilahi kuşlar bekledim
Yalan yanlış haberler okudum dumanı gökyüzünü arşınlıyordu
Kuşlar geldi
Burası yol almak için uğrak bir yer değilmiş
Kuşlar
gitti

Düz bir ovanın ortasındayım olabildiğine çakıllı
İsterdim akan suyun sesi duyulabildiğine çağlasın
Göğsümde bir gökyüzü titriyor ellerim kadar değil
İsterdim ellerim titresin biraz yağmur yağsın
Biliyorum o yer uzak değil fakat sinem kadar yakın değil

Örtülü bir ay çarpıyor ışığı ondan da yakın
İçimde uğurlayamadığım insanlar vardı
Dokunamadığım bir eldi adını sayıkladım
Hangi kirişi kaldıramasam altında onlar vardı

Yanımda bir memleket bir can taşıdım
Yüzümün gölgesi aynadakinden de yakın
Ne aynadakine sövdüm ne bir başkasına
Hangi yöresinde bir yol tutsam Sibiryaların
Sustuğum dil çığlıktan da yakın

Şimdi kemençeler ucunda hüzünlü bir ezgi kaynatır
Kulpu sıcaktır hasretin bir tutanı olsun
Kelimeler üşüyor göğsümde söylemeye gelmiyor
İsterdim ellerim üşüsün biraz kar yağsın
Duyduğum ses çığlıktan da yakın