Yakın Şiiri - Yadin Burak Kaya

Sen, gece vakti ay ışığının eşsiz rengi, manası,
Sen, bir parça güneşe sahip olamayanların sabahı,
Sen, mazlumun; ezilmişin ahı,
Yâri olmayanların yârı,
Ellerimin, gözlerimin, dudaklarımın sahibi,
Tüm eşsiz melodilerin bestekârı…

Sen, hislerimin mevcudatı,
Sen, sana giden yol,
Sen, o yolda aldığım nefes,
Sen, hapsolmak istediğim kafes,
Sen, yanmak istediğim ateş,
Dokunmak istediğim güneş.
Çekip alır mısın ayaklarımın altından dünyayı,
Kurtarır mısın bu etten kemikten benliğimi?
Ve öldürür müsün kelepçelenmiş nefsimi...
Belki bir gün, belki bir an,
Dokundurur musun ayaklarıma cennetini?
Ve dahi istiyorum cehennemini,
Değdirir de yakar mısın cehennemden bir tutam ateş ile
bedenimi,
Yakar da kül eder misin nefsimi, benliğimi, dünyalığımı,
Baştanbaşa temizler misin yüreğimi…

Ben;
Haiz ama aciz,
Muhlis ama müflis,
Şimdi nasıl affettiririm sana kendimi.
Bir ameliyat süresi düşünce yatağa,
Bir hastalık süresi değince zamana,
Ne çabuk unuturum sağlıkla geçen onca zamanı…
Bir dert bulunca yüreğimi,
Ne tez aramakta tükenirim sende devayı…
On sekiz yıl hasta yatağında sabırla bekleyen,
Şifa istemeye yüzü tutmayan,
Eyüp Aleyhisselam’ı…
Çarmıha gerilen İsa’yı ne tez unuturum,
En sevdiğin kulun, gül kokulu Resulullah’ın dahi,
Sokakta taşlandığını, yetim büyüdüğünü ne tez unuturum!
Söylediğim her zerre yalanı senin huzurunda söylediğimi,
Her günahı senin aksında işlediğimi nasıl unuturum.
Nasıl unuturum seni hatırlamam için verdiğin hafızamı…

Rabbim, affet.
Affet…
Unutturma bu imtihanı;
Uyutturma nefis uykusuna;
Uyandır beni bu gafletten,
Nur’a uyandır,
Sana uyandır,
Cenneti çevreleyen sura uyandır,
Arındır.
İstedim ya senden,
Elbet yakındır.

Meftun, 2023