Yakın Şiiri - Nuri Cumhur Özkaya

Sayfadaki adamlar
Haklısınız, yaşamak sorumluluğumuz var
Sevmek hiçbir koşulla beslenmediği
Tüm aykırılıklara açılan bir kapı da olsa girdim
Çünkü yaşamak sorumluluğumuz var
Kaçmadım, çıkmadım hala açık üstelik kapı
Size bir aşkın göremediğim bir boyutta kaybolduğu şu sıralarda yazarken
İnatçı mıyım başka bir şey mi, bilmiyorum ama hala buradayım
Acılarıma güveniyorum, yaşanmadı onlar gibisi
Bu ya da önceki ya da ondan önceki hatta ölüm sonrası azap…
Kaç insan geçti bedenimden hiç iz bırakmadan, hepsinin adı ben idi
Varlığım bu kadar yok oluşu taşıyabiliyorsa
Birbirinden doğan ama ayrı, o kadar farklı ben ki kıyametlerim kopmuş olabilir

Sizin yaşantılarınızın kötü birer taklidi en cesur adımlarım
Hiçbir şey yok acıya dair görülecek, yüzümde
Varsa yoksa yaşamak, yaşamak, yaşamak kim olduğuna bakmadan
Hatta aklıma bazen ne olduğu sorusu gelse bile
Elinden geçtiğimi hissetmişken bile, bir deneyim kadar basit
Fahişeler gibi birini öperken diğerine dokunurken bile
Dokunurken bana bir başkası, acıyla yumulmuşken gözleri
Açıkken gözlerim, görmüşken, umut, hayal ve ne biliyim işte
Hiçbiri geçmezken aklımdan kabul etmek
İnanmamak, anlamamak sonra yine inanmamak ama sevmek
Hala burada olduğuma inandınız mı şimdi?