Yakılmış Tenin Şiiri - Ozan Ozsoylu

Yorulmuş mısralar saçılmış sözler
Bu tozlu sehpadan kaybolmuş resmin
Yalancı gamzeler kararmış gözler
Yarına varmadan eşilmiş tenin

Düşmüşüm hesabı sana borcundan
İntikal zamanı şimdi ki andan
Alışkın değilsen yürüme kardan
Yolunu bulmadan silinmiş izin

Var olan bedenler kaybolmuş birden
Tanınan simalar sorulur elden
Bu benim isyanım bildin mi neden
Sözünü duymadan susulmuş dilin

Kader dedin yine buldun bahane
Namı endamınla oldun şahane
Ne istersin başka söyle daha ne
Ardına dönmeden yıkılmış yerin

Bu bizim şarkımız demeden daha
Boz kırın kır atı kalkmadan şaha
Sevdanı ölçüpte biçmişsin paha
Günahı vermeden kesilmiş elin

Garip bir hırs ile çevirdin başın
Laf kaldıramadı çatıldı kaşın
İyisi mi beni düşün ve taşın
Sırrını silmeden bulunmuş gizin

Sus pus ettin beni ancak yazarım
Narin bedenine mezar kazarım
Bu yasak oyunu kötü bozarım
Sırtımdan vurmadan kırılmış belin

Koymuşsun yerime bir iki sevda
Yıkmışsın kendini işte bu yolda
Dost acı söylermiş derdin ya bana
Toprağa girmeden yakılmış tenin...