Yakılan Dünyalar Şiiri - Mehmet Nacar

Ayağıma bağlanmış sıra sıra dağlar var?
Bastığımda mazimi yıkarak gidiyorum.
Adımımı attıkça ağlıyor kaldırımlar,
Arkamdaki dünyamı yakarak gidiyorum.

Feleğin sillesinin bağrımdadır nasırı,
Vefasızın nazında, ömrün yarım asırı.
Yar elinden yaralı, hüzünlerin esiri,
Yaramdaki gülleri ekerek gidiyorum.

Sevilenler yalancı, mecnunluğum boşuna,
Aşk masalı anlattım, gözlerimin düşüne.
Umut batan gecede her adımın başına,
Küsümün şimşeğini çakarak gidiyorum.

Sevgilinin uğruna unutmuşum âlemi,
Hüznüme roman yazar, yüreğimin kalemi.
Zincirlerle belime bağlamışım sır gemi,
Yüklendiği hasreti çekerek gidiyorum.

Sevincimi bıraktım, vefasız çingenede,
Zulmüyle kül olmuşum, seviyorum gene de.
İki buğulu gözün sıktığı mengenede,
Gözlerimin yaşını dökerek gidiyorum.
Arkamdaki dünyamı yakarak gidiyorum.