Yakılacak Şehir Şiiri - Dinmez Er

Yakılacak Şehir

Sonbahar kışa giderken yaz günlerine geri dönmüş
Samyeli gibi ılık bir meltem esiyor usul, usul
Günü ısıtan güneş adaların dağları ardına çekilirken
Mavi atlaslı körfeze rengarenk serpantinler yağıyor
Dalgalar bin nazla fon oluyor günbatımı tablosuna
Sesler çekiliyor caddelerden, meydanlardan bir, bir
Yalnız bir akşamın sessiz gecelerinden biri başlıyor
Gökyüzünün engin, gizemlerle dolu denizinde
Yıldızlardan kopmuş binlerce elmas göz kırpıyor bize
Süzülerek gelen dolunayın altın başına taç oluyor
Gözler meçhullere akıyor mor çizgisinde ufukların
Akşamın ılık meltemiyle uçuşuyor, okşanıyor saçların
Hilal kaşların, ok kirpiklerin, kömür gözlerini süslüyor.

Bugün yorgun, bugün durgun, bugün suskunum
Acıtan sensizlik yanımda, canımda, kanımda…
En güzel düşleri, en güzel günlere kuruyorum
Lacivert karanlıklarını dolaşıyorum ıssız şehrin
Yosun tutacak hissediyorum her an ayaklarım
Söyleyemediğim binlerce söz var dolanır içimde
Seni hatırlatırken her şey ve bu şehir kifayetsizim
Ezik bir yürekte derin yaralar açtığından habersizsin

Dağılan saçlarını tarardım olsaydın yanımda
Sen özlenensin, canımsın, güzelsin, özelsin sevilen
Fakat ne çare yoksul şairin, şiirleri de yoksul olur
Bahtsızlık, yalnızlık, sensizliktir yoksulluk
Sızdıysa aşkın içine ne yapar, nasıl yaşar şair?
Güneşler doğmaz olur, gökler kararır, dalgalar çıldırır
Görünmez olur yıldızlar, dolunay doğmaz olur bir daha
Aşka, sevdaya, sana dair yazılamaz olursa mısralar
Bu şehri yakmak şaire farz olur.

Dinmez Er / Çeşme / 2011. 10. / 10