“Gün eksildi penceremde” akşamın hüznü çöktü şehrin üstüne. İçime sensizliğin sızısı.
Çalınmış umutların telaşındayım şimdi. Seni beklemekten usandım. Usandım sana gel demekten. Biliyorum gelmeyeceksin. Uzaklardan bakışın, göz kırpışın ve gülüşün yalan. Yalan bana umut verişin. Gelmeyeceksin, biliyorum hiç gelmeyeceksin.
Sevdam…Sevdam, içimde bir kor.
Binlerce engerek yılanı çınlıyor beynimde. Binlerce akrep kemiriyor senli düşüncelerimi.
Senli düşüncelerin ortalık yerinde sara nöbetleri geçiriyorum. Çılgınlığım gözlerine vurgun oluşumdandır. Ya gel, ya da bakma bana uzaklardan.
Sevdam…Sevdam…Bakışlarının esiri ruhum.
“Gün eksildi penceremde” sen eksilme içimden.
Ne zaman canım sıkılsa, aklıma geliyorsun
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
Devamını Oku
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
Cahit Sıtkı'nın Yeter ki Gün Eksilmesin Penceremden dizesine gönderme yapan, tahkiye üslûbuyla yazılmış olsa da insanı yüreğinden yakalayan satırlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta