“Gün eksildi penceremde” akşamın hüznü çöktü şehrin üstüne. İçime sensizliğin sızısı.
Çalınmış umutların telaşındayım şimdi. Seni beklemekten usandım. Usandım sana gel demekten. Biliyorum gelmeyeceksin. Uzaklardan bakışın, göz kırpışın ve gülüşün yalan. Yalan bana umut verişin. Gelmeyeceksin, biliyorum hiç gelmeyeceksin.
Sevdam…Sevdam, içimde bir kor.
Binlerce engerek yılanı çınlıyor beynimde. Binlerce akrep kemiriyor senli düşüncelerimi.
Senli düşüncelerin ortalık yerinde sara nöbetleri geçiriyorum. Çılgınlığım gözlerine vurgun oluşumdandır. Ya gel, ya da bakma bana uzaklardan.
Sevdam…Sevdam…Bakışlarının esiri ruhum.
“Gün eksildi penceremde” sen eksilme içimden.
Yokluğun zaten azap, umudun hüsran olmasın...
Kayıt Tarihi : 15.9.2006 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)