Yakılacak Mektuplar 20 Şiiri - Yorumlar

Bu son mektubum. Artık yazmamaya karar verdim. Sözlerin manasını yitirdiği yerde kalemin gözyaşı dökmesine gerek kalmadı. Seni sana bırakıyorum. Seni, vefasızlığın sığlığında yapayalnız bırakarak gidiyorum bu şehirden. İçin rahat edecek mi bilemem. Bensiz bu şehir üstüne üstüne gelecek mi, baktığın yerlerde yalnızca benim yüzümü görüp, beni duyarak nasıl yaşayacaksın onu da bilemem.
Ben sensizliği hep öyle yaşamıştım.
Gidiyorum. Yüreğimde bir avuç ateşle gidiyorum. Biliyorum, etrafım buzdağlarıyla örülüyken içim kavrulacak. Gittiğim yerlerde de sen olacaksın. Ağlayan çocuklar sana koşacak, sana sığınacak fırtınaya tutulmuş bütün gemiler. En karanlık gecelerde sen olacaksın umut diye parıldayan ışık. Ama ben olmayacağım artık bu şehirde. Bana verdiğin cezayı başkalarına da veremeyecek ve kendi işkencende kıvranacaksın.
Sana beddua etmeyeceğim. Sana hoşça kal da demeyeceğim.
Seni boş bir çerçeveye mahkûm ediyorum. Aynaların sisli görüntülerinde sadece yüreğindeki sevgisizliği seyredeceksin. Yürüdüğün bütün sokaklar çıkmaza varacak. Bütün tebessümler kuruyacak dudaklarında da bir yudum sevgi dilenen meczup biri olup çıkacaksın.