YAkılacak Mektuplar 14 Şiiri - Mehmet Taş

Kalmadı beklemeye tahammülüm. Yıldızsız gecelerde sensizliğe söylenen şarkılar bile dilsiz. Tadı kalmadı sensizliğe yorumlu rüyaların. Gelmeyeceksin artık biliyorum. Biliyorum vakit çok geç. Kaç tren sensiz geçti bu istasyondan. Kaç gemi bekledim gözlerim ufuk çizgisinde asılı. Hasret yorgunuyum ey sevgili. Dudaklarımda eski bir türkünün solgun bir parçası kalmış. Şimdi o türküyü söylüyorum başı dumanlı, ardıç kokulu dağlara. Göçmen kuşlar da gitti. Yağmur da taşımaz bulutlar. Sana nasıl iletirim çaresizliğimi.
Kalmadı beklemeye tahammülüm. Zaman çare olmuyor yalnızlığıma. Bir üveyik kuşu uçsa uzaktan, bir kelebek konsa bir çiçeğe içimde bir şeyler uyanır. Baharsı gülüşlerin gelir aklıma.
Serde erkeklik var ya, ağlasa da bütün hasret çekenler, ben ağlayamam. Bir çoban çeşmesine anlatırım sensizliğimi. Bir dağ kırlangıcına. Ağlamak isteyip de ağlayamamak zehir olur da işler içime.
Kalmadı beklemeye tahammülüm. Ya sen gel ey sevgili ya da ölüm…