Yakılacak Mektuplar 1 Şiiri - Mehmet Taş

1…

Seni ne zaman sevmeye başladım bilmiyorum.Ne zaman tanıdığım da belli değil. Bildiğim tek şey seni ölesiye seviyor olduğum.
Bir ömür kadar kısa, bir an kadar uzun sevmiş olmam yetmez mi?
Bir söyleyebilsem seni senden de çok sevdiğimi.
Bir anlatabilsem aşkımın her şeyden üstün olduğunu. Beni anlar mısın?
Ama; söyleyemem ki…

2..
Sen, bir bahar yağmuru kadar ılık, bir gül goncası kadar sevecensin.
Sen sevgisin…Umutsun umutsuzlar için.
Ve sen tüm yaratılmışların üstünde yegane varlık, teksin..
Benim zavallı beynimde çok bilinmeyenli bir denklemsin.
Seni çözmek, kainatın sırrını çözmektir..

3…

Ilık bir bahar sabahıydı.Sen benim varlığımdan habersiz, ben seninle dopdoluydum.Tam sokağın köşesini döndüğümüzde karşılaşmıştık.Bu bir tesadüf değildi.Bunu sen bilmiyordun. Sen beni de bilmiyordun. Gözlerini aradı zavallı gözlerim.
Söyler misin, neden, neden bir kere olsun dönüp bakmadın?

4

Eteklerinde akşam rüzgarı efil efil, gözbebeklerinde toprağın suya hasretince arzu.
Ya dudakların…
Dudakların sahralar kadar sıcak. Öpmedim, öpemedim ama yinede beni yaktı, yakacak…