Yakarışın Tehcir Kanunu “Bir Gün ...

23.23.2010 ..

Bir gün karşılaşırsak yanında bir adam elinde bir çocuk. Beni görmemiş gibi yap, ben ölmemiş gibi yapacağım.. La Edri

Yakın bir yaraya tekabül etmese de temellerin duruşmasında beni alıp götüren nazarların var.
-Vakit almamış mazilerinde kaldım. Kalışıma ağıtlar yakmak ister misin?
Yaralarımda düşen kabukların itilafında itilafa düştüklerin gelir mi düşlerime.
-Düş zemherisinde üşür mü bahtsızlığım. Sakın yaralarımın yazdığı kaderde kalma boğulursun.
-Ağlamaya alıştırmalar yapmasın gül cemalin.
-Günbegün ölsem de çoğalıyorum. Rastlaşmalarımızın maçında ofsayta düşen hallerim var.
-Sahi bu kadar acıya karşı nasıl sessiz kaldın? Nasıl iki cümlede ağlarken şimdi dünyayı ağlatan metinlerde güleç bir dünya çiziyorsun.
Hüznün cephesinde kurşunların yüreğimde ürüyor. Matris gibi süzüle süzele hedefe şaşırmadan tam sineme, tam seni sevdiğim çizginin algısında vuruluyorum.
-Damla zenginiyim gözünden aksın aşklar.
Keza sevmek, biraz ağlamaktır. Ben ağlıyor muyum?
-Merak ediyor musun? Her sözcüğüm ağlıyorken, imgelerimde ıslanmış anlamlar varken hala öğrenmek ister misin?
-Ya da ben de kurumuş ne var ki? Belki sen ağlayıp durulanıyorsun.Ya ben hep kelamlarımla ıslak dünyalar taşıyorum.
-Garipsi…
-Devrilmiş hallerimin çekimindeyim. Adıllarımda sen kokusu. Aitlik eklerim senin yerini tutamıyor.
-Dönüşlülük zamiri dönüşün için bütün şahıslarımı,şahsiyetlerimi harcadılar.
-Senin yerini tutamıyor hiçbir şey. Belirsiz adılların adımı bitirdiler.
Benden isim çıkmaz, benden yalnız seni seven bir aşk çıkıyor Nazlıcan.

Acılarımdaki her artçı sarsıntıda binlerce ben ölüyor. İşaret ettiğin adıllarım dili yok artık. İşvelerinle öldürdün beni.Susturulmuş yanardağlarımda lavlarım senden yana külden aşk, aşktan gül.

-Hissetsen içimdeki yanmış güllerin sızısı , gül olup gülersin karşımda.
-Oynayışların perdesi açılıyor. Ağlamana gerek yok dublörün dilemmasında kal biraz.
-Biraz dublörün olan başka güzeller oynasın yaramın üstünde kurulan sevdalarda.
- Kar yağmış yar sonralarımdaki çığı ya da çığlığı duyan elbet olur. Sen üzülme, sen rahatına kaçan rüzgarlara karşı yel değirmenleri kur.
-Öğüt bensizliği, talihsizliğinin dili çözülsün.
Hiçbir yaranın çeviremediği acıları tercüme etsin bahtının tersyüzleri.
Solumla düelloya giren sağsak yanımda ölsün peri halin. Bir cadıya benzesin sensizlik.
-Belki unuturum, belki perilerin koynunda koyunlarımı otlatır, oyunlarımı huylarıma çeviririm.
Kendin sonuyla oynayan kovboy gibiyim. Şapkam sekiz köşeli.
-Atımla adım arasında sürgün münakaşalar maşa atar. Yüreğimde ceylanları koşar.
-Yakalanırım senden.

Çekilmiş hayatların filmindeyim. Kendimi oynuyorum aslında. Ama her rolümde sen varsın.
-Bana gelişin, bende kalışın, benden gidişinin arşivinden çıkamıyorum.
Hiç kimsenin bilmediklerinde olmak ne kadar zor.
-Tetik uçlarında sana ıskaladım. Vuruldum gözlerinden sonra sensizliğe.
Na –mümkünler künderini sermiş. Yenilmişim sen sonrası
her şeye. Sol yanından açılmış bir günlerin penceresinden güllerin açılır.
-Dünyanın en zengini olsam ne yarar ki kokun, bakışın, sözlerin, nemli gözlerin yoksa, bu varsıl bedenim kimin için yaşayıp yaşlanacak.

Bir gün işte, hıçkırıklarımın destanını okur kederin
Bir gün işte, can kırıklarımı yazar sevda defterin
Bir gün işte, iç içe kaderin ortasında yazar vuslatın
Bir gün işte, ellerim tutar gözyaşlarını ta benden
Bir gün işte, yellerim eser sevi cennetinden
Huri olarak beni sana sunar ömür

-Ha işte ben bir gündeyim. O bir günün önünde, sonunda, içinde, dışında, aşkındayım bilesin.