Yakarış Eşiğinde Şiiri - Rıfat Araz

Aşk ile elendim, aşkla sınandım;
Bana, tutunacak dal ver İlâhî! ..
Emanet yüküne, aşkla dayandım;
Bana menzil göster, yol ver İlâhî! ..

Çaresi, özünde bîçare miyim?
Aklını, kaybetmiş divâne miyim? ..
Bu gönül nûruna, pervâne miyim?
Bana, od içinde gül ver İlâhî! ..

Bu aşktır dost diyen, dostla eğleşen;
Sevgiyi, sevgiyle seven, paylaşan! ..
Bir içli yürektir, suyla söyleşen;
Devrine, yağmur ver, sel ver İlâhî! ..

Hakîkat sırrını açtın, bu canda;
Okudum, ben beni iki cihânda! ..
Bildim, seni bende, benden yakında;
Bana basiret ver, hâl ver İlâhî! ..

Âhım var, içimi âh ile oyan;
Acım var, acıma merhemi koyan! ..
Seni, tesbih eden, derinden duyan;
Bir ses ver, nefes ver, dil ver İlâhî! ..

Bu hüzün, ne zaman indi yüzüme?
Asrın, vebâli mi bindi dizime? ..
Dünyadan, ukbâya dönen özüme;
Şefâ’at kapından, el ver İlâhî! ..