Bu ilk nedametim değil, belli ki son yakarış da olmayacak.
Kelbe su veren zaniye rahmettendir bu şımarıklığım.
Bir zamanlar Zühre’ye aldanmış meleğin aczidir bana da bulaşan.
Ondandır geceleri mahzun olurum da yine kendime kaçarım.
Kendimi müflih görememeyi bir ben bilirim, bir de kendim.
Islah edilmeyi bekleyerek heba etmişim meğerse ömrü.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta